İçindekiler
Çocuklarda okul korkusu aslında çok da doğru bir tanımlama olmayabilir. Çünkü aslında çocuklar okuldan korkmuyorlar. Çocuklar okula giderken yaşadıkları ayrılıktan korkuyorlar. O yüzden bunu daha ayrılık kaygısı, ayrılık korkusu olarak nitelemek daha doğru olur. Ve aslında ayrılmakta zorlandıkları şeyde anneleridir. Okul genellikle çoğu çocuk için anneden ilk ayrılık sürecini oluşturduğu için biz bunu genelde okula gitmek istemiyor, okuldan korkuyor, okula uyum sağlayamıyor gibi görüyoruz. Asıl böyle olmuyor. Mesele daha çok anne çocuk ilişkisi ile belirleniyor. Okul sadece orada dışarıdaki öteki, bir nesne oluyor ve çocuğun reddettiği şey oluyor. Aslında reddettiği şey ayrılmaktır.
Çocuklarda okul korkusunun olduğunu anlamamak biraz zor olabilir, anlamaktan ziyade. Çünkü çocuk bunu bir şekilde bağıra, çağıra ifade edecektir. Çünkü yaşadığı ayrılık problemi onu gerçekten tehdit eden ciddi bir korku, ciddi bir kaygı gibi yaşanacaktır. Kendisini feryat ederek ifade edecektir. Bazen, çok nadiren çok tepki vermeyen okulda hiçbir faaliyete katılmayan, uyum sorunu yaşayarak kendini ifade eden çocuklara da rastlayabiliriz. Ama zaten ilk etapta okul öncesi dönem çocuğuysa bunu çok net ifade edecektir. Servise binmek istemeyerek, okula girmek istemeyerek, annesinin kucağından inmek istemeyerek kendini zaten çok net anlatacaktır.
Genellikle çocuk ilk okula başladığı zaman bu kaygıyla karşılaşıyoruz. Okul öncesi dönemse eğer 3 yaş civarında yuvaya başlama döneminde bu kaygı ile karşılaşabiliriz. Çoğu kişi görmüştür. Etrafında ağlayarak servise bindirilen, yaka paça annesinden okul önünde ayrılan çocukları. Bazen okul öncesi dönemde çocuk bu süreci geçirir. Ama ilkokul birinci sınıfta biz tekrar aynı kaygı ile karşılaşırız. Bazen belli tatil dönemlerinden sonra bu kaygıyla karşılaşabiliriz. Bazen hafta sonları sonrası, pazartesi günü bile çocuklar bu sıkıntıyı yaşayabilir. Bazen de okul değişikliklerinde ortaokula ya da liseye ilk başlama dönemlerinde. Belli değişikliklerde bu durumu yaşayabiliriz.
Aile bu noktada öncelikle sorunu kabul etme aşamasında biraz zorlanıyorlar. Önce okulun, bazen de öğretmenlerin problem olduğunu düşünüyorlar. Çocuğun okula gidemeyecek kadar küçük olduğunu düşünüyorlar. Bir şekilde onu geri alıyorlar, okulunu değiştiriyorlar. Bu yaptıkları sonrasında çok olumlu yansımıyor. Anne babanın bu süreci sakin, kararlı, tutarlı tavırlarla halletmesi önemlidir. Öğretmenle işbirliği içerisinde olmalıdır. Çocuğun uyum süresini kolaylaştıracak şeyler yapıyor olmalı önemlidir. Çocuğun hazır olmasını sağlamak adına. Ayrılmayı kolaylaştırmak adına bir şeyler yaparlarsa ancak çocuk okula daha kolay gidebilmeye başlayacaktır.
