Vücut sıcaklığının 37°C’nin üstüne çıkması ateş olarak adlandırılır. Vücut sıcaklığını ölçmek için kullanılan klinik termometrelerin içinde cıva içeren bir odacık ve bu odacığın devamı olan dereceli bir kılcal boru vardır. Türkiye’nin de içinde olduğu bazı ülkelerde santigrat dereceli termometreler kullanılır. 32 ve 212 derece Fahrenheit sırasıyla 0°C ve 100°C’ye karşılık gelir. Klinik termometreler 35°C-42°C’yi ölçebilir; her derece 10 eşit bölüme ayrılmıştır.
Vücut ısısını ölçmek için termometrenin deri (koltukaltı, kasık) ya da ağız, makat gibi mukozayla örtülü bir yüzeyle temas etmesi gerekir. Cıva sütunu en yüksek sıcaklığa ulaştığında hareketsiz kalır. Termometreyi yeniden kullanmak için, üst ucundan kavrayıp hızlı hareketlerle sallayarak cıva sütununu odacığa kadar indirmek gerekir. Cıva sütununun araşma hava girip sütunda kesintilere neden olursa cıva birkaç sallamadan sonra yerine dönmez, termometre kullanılamaz hale gelir.
Vücudun normal sıcaklığı ortalama 37°C’dir; bu değer Ölçümün yapıldığı bölgeye göre biraz değişir. Örneğin, makatta 37°C, koltukaltında ortalama 36,5°C, kasıklar ve ağızda bu iki değerin arasındadır. Vücut sıcaklığında gün boyu dalgalanmalar görülür; saat 17 dolayında en yüksek, gece 3 dolayında ise en düşük düzeyindedir. Yemek ve hareketliliğin vücut sıcaklığını az da olsa etkilediği bilinmektedir. Kadınlarda, âdet çevriminin ilk yansında vücut sıcaklığı ikinci yansına göre yanm derece düşüktür. Vücut sıcaklığı en sık enfeksiyon hastalıklarında yükselir; ayrıca tümörler, enfarktüs ya da beyin trombozu (beyin damarlarında pıhtılaşma) gibi damar hastalıkları, bağışıklık sisteminin hastalıkları, bazı ilaçlar, gut gibi metabolizma hastalıkları ve hiper-tiroidizm gibi iç salgı hastalıkları da ateşin yükselmesine yol açar.
